คงไม่ต้องสาธยายให้มากความอีกแล้วเกี่ยวกับความสุดยอดของกุนซือชาวเยอรมัน ที่เข้ามาเปลี่ยนความสงสัย ให้กลายเป็นความศรัทธา ตั้งแต่วันที่ 8 ตุลาคม 2015 เป็นต้นมา

ช่วงแรกของการคุมทัพ ‘เดอะ ค็อป’ ยังคงต้องเจอกับแรงเสียดทานจากกองเชียร์คู่แข่ง ไม่ว่าจะเป็น “บอลวิ่งควาย”, “โทษลมโทษหญ้า” หรือแม้แต่การที่พาลูกทีมไปขอบคุณแฟนบอล หลังจากที่ตามตีเสมอ เวสต์บรอมวิช อัลเบี้ยน ในช่วงท้ายเกม ว่า “จะดีใจอะไรขนาดนั้น”

แต่นั่นแหละครับว่านี่เป็นแค่การเริ่มต้น เพราะเรื่องราวหลังจากนั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และคราบน้ำตา ไม่ว่าจะเป็นการแพ้ในรอบชิงชนะเลิศ 3 แมตช์ติด แต่ก็กลับมาผงาดคว้าแชมป์ยุโรป ต่อด้วยสิ้นสุดการรอคอย 30 ปี กับการเป็นแชมป์ พรีเมียร์ลีก

ผมยังจำความรู้สึกที่ ลิเวอร์พูล การันตีคว้าถ้วยใบนี้ได้อยู่เลยนะครับว่า น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลออกมาเป็นทาง ด้วยความรู้สึกปลดปล่อย ว่าช่วงชีวิตนี้ได้ดูทีมรักเป็นแชมป์ครบทุกรายการแล้ว มันเหมือนกับว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไงก็ได้ ขอสนุกไปกับทุกช่วงเวลา แล้วถ้าจะได้โทรฟี่ติดไม้ติดมือก็ถือว่าเป็นโบนัส

ต้องยอมรับว่าตลอดช่วงเวลาการเป็นสาวก ‘หงส์แดง’ ผมมีความสุขที่สุดในยุคของ เจอร์เก้น คล็อปป์ แต่ว่างานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา และการเดินทางมันมีจุดจบ ซึ่งถึงแม้ว่าเขาจะประกาศตั้งแต่เดือนมกราคม แต่จนวินาทีที่ต้องบอกลากันจริง ๆ มันก็ใจหายอยู่ดี

ช่วงที่ใกล้จบเกม กล้องจับไปที่หน้าของบอส ที่ปนน้ำตา มันอดที่จะไม่ร้องตามไม่ได้ โดยเฉพาะหลังจากที่กล่าวคำพูดอำลาทั้งหมดแล้ว กุนซือ ‘เดอะ นอมอล วัน’ ได้เดินปั้มกับท่าอันเป็นเอกลักษณ์ ต่อหน้าแฟนบอลทั้ง 4 ทิศ ในสนาม แอนฟิลด์ ที่ทำให้พวกเรายิ้มได้อีกครั้ง

เกมนัดสุดท้ายนั้นถือเป็นบทสรุปตลอด 9 ปี ของ เจอร์เก้น คล็อปป์ กับพวกเราได้เป็นอย่างดี ว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีทั้งเสียงหัวเราะ และคราบน้ำตา ซึ่งหลังจากนี้สถานะของเขาก็คือ ‘ตำนาน ลิเวอร์พูล’ ตลอดไป….You’ll Never Walk Alone

เขียนโดย The Lite Team.
LS Sport ข่าวกีฬาคนรุ่นใหม่ 24 ชม.